Afgelopen zaterdag speelde onze MO17-1 in de 1/8e finales voor de KNVB beker op bezoek bij Sporting Heerlen. Waar vooraf de leiding al enige research had gedaan en de meiden gedurende de week enkele trainingen op standaardsituaties hadden ondervonden werd er met volle moed richting het verre zuiden afgereisd. Vanaf het begin af aan, nog voor vertrek eigenlijk, was al duidelijk dat de zenuwen enkele meiden meer de baas waren dan de ontspanning. Trillende handen, ‘wat als – verhalen’ etc. etc. terwijl de leiders daar en tegen volle moed hadden. En dat gevoel van de leiders werd gedurende de warming up alleen maar versterkt door onder meer het gegrabbel van de doelvrouw van Heerlen. Kansen genoeg dus dachten de groen-witten.
Na een aftastende eerste 15 minuten waarbij Sporting Heerlen wat meer het initiatief had en ook tot een doelkans kwam begon langzaam het vertrouwen te komen bij de Beeselse meiden. Het bleef door de druk van de thuisploeg moeilijk om te zoeken naar de combinaties maar met de nodigde snelheid voorin werd af en toe geprobeerd de aanval te zoeken. Het middenveld liet zich niet stiekem de kaas van het brood eten en langzamerhand ontstonden er wat kansjes. Met name onze jongste telg Jill was gevaarlijk, waar eerst enkele hoekschoppen helaas niet werden verzilverd was ook een vrije schop van haar uiterst gevaarlijk maar kon deze nog worden gered door de doelvrouw. Helaas valt dan uiteindelijk toch de 1-0 aan de andere kant door wat geklungel in de achterhoede en de uitkomende Jelita, die de laatste weken wereldpartijen staat te keepen, gemist wordt waardoor de spits vrij in kan tikken. De groen-witten zijn echter niet van slag en gaan vol inzet door, ondanks de nodige druk van de tegenstander slaagt Bieslo er in om richting de rust steeds sterker te worden, en zo mist wederom onze Jill een enorme kans door tegen de keepster aan de knallen nadat ze 3 speelsters uit wist te spelen en alleen voor de doelvrouw kwam te staan.
In de rust meende de arbiter van dienst helaas nog even de show te moeten stelen door de discussie aan te gaan met de overtallige Bieslo leiding door iedereen achter de afrastering te vermanen op de assistent scheidsrechter na. Iets wat natuurlijk overdreven is op dit niveau want we spelen immers geen Champions League.
Na de thee werd met volle moed de strijd weer aan gegaan voor een goed resultaat, echter werd dit helaas snel de kop ingedrukt door een rappe 2-0. Ook dit keer was de teleurstelling flink aanwezig maar werd de moed aan Beeselse zijde niet opgegeven. Inmiddels was wel duidelijk dat de jongste dame van het veld met pas 12 levensjaren; Jill; ook echt wel de allerbeste in het hele veld was. De aanvallende ballen werden door het Bieslo-middenveld regelmatig bij haar ingeleverd waarbij ze haar tegenstanders helemaal dol wist te spelen. Na de nodige malen waarbij tegenstandster nummer 4 redding wist te brengen kreeg Jill uiteindelijk loon na werken; na weer een dribbel kreeg ze in de 16 een overtreding tegen en gretig eiste de jonge dame zelf de bal op voor de pingel die er natuurlijk in ging! Terecht dat juist Jill deze beloning kreeg na al het werk!
Echter…. het feest was van korte duur…De Bieslo verdediging had het zwaar en na de 3e tegen goal begonnen de dames de concentratie te verliezen. Zo werden twee simpele ballen door de slechte concentratie, of waren het misschien de zenuwen? of juist angst?, toch verwerk tot hoekschop en werd het gevaar voor het doel van Jelita steeds groter. Ook de fysieke wissels voorin met Tessa en Mila gaven wel enige impact, maar niet genoeg om het tij te keren. De kopjes gingen hangen en langzamerhand werd het doel achter Jelita een schietschijf. Het scorebord bleef uiteindelijk, iet wat geflatteerd, op 6-1 steken.
Helaas eindigt dus hier in de 8e finales het beker-sprookje van onze MO17-1. Wetende dat dit team op 3 speelsters na nog volledig uit O15 en zelfs één O13 speelster bestaat is dit een unieke prestatie aangezien de meeste teams in dit stadium louter bestaan uit 2e jaars O17 speelsters. Voor onze meiden dus heel veel leermomenten tussen het 1e en laatste fluitsignaal maar vooral een ervaring om nooit meer te vergeten. Zoals de leiding al aangaf: “we mogen ondanks deze pittige nederlaag trots zijn dat deze (in deze categorie) relatief jonge meiden zo ver zijn gekomen in deze zware bekercompetitie, er zit nog veel toekomst en muziek in deze ploeg, hopelijk wordt deze ervaring ook positief opgepakt richting de rest van het seizoen en verder want met dit team valt nog veel te behalen!”
